عصر ایران در واکنش به تفاهم نامه بنیاد شهید با عراق، نوشت: کدام دولت را در جهان سراغ دارید که به خانواده‌های لشگری که به کشورش حمله کرده، خدمات اجتماعی بدهد؟ هنوز جای گلوله‌های عراقی روی در و دیوار خرمشهر مانده است. کاش با شهردار خرمشهر تفاهم نامه امضا می‌کردید که خرابی‌ها را سامان دهید.

به گزارش پایگاه خبری خزرنگار، عصر ایران نوشت: در این کشور اتفاقات عجیب و غریب زیاد می‌بینیم اما امضای تفاهم نامه همکاری میان موسسه شهدای عراق و بنیاد شهید ایران یکی از عجیب‌ترین اتفاقاتی است می‌توانست بیفتد. شاید باور نکنید هر لحظه منتظر تکذیب این ماجرا و خیالی بودن آن بودم اما گویی قرار است به کشته‌های عراقی 8 سال حمله به ایران خدمات رفاهی بدهیم.

به بخشی از بندهای این توافق توجه کنید: «تبادل سفرهای زیارتی خانواده های شهدا، ایثارگران و جانبازان دو کشور به عتبات عالیات، راه اندازی کارخانه های مشترک فرآورده های غذائی و صنعتی در هر دو کشور که درآمدهای آن در راستای حمایت از خانواده های بی بضاعت بنیاد شهید ایران و موسسه شهدا عراق باشد، از دیگر بندهای تفاهم نامه دو کشور است.همچنین توافق شد که زمینه پذیرش دانشجویان خانواده های شهید عراقی در دانشگاه شاهد و دیگر دانشگاه های ایران فراهم شود.

از دیگر بندهای این تفاهم نامه همچنین تبادل اساتید دانشگاه ها و استفاده از تجربیات انها در دانشگاه های عراق و ایران و راه اندازی شعبه ای از دانشگاه شاهد در عراق است.طرف عراقی از ایران نیز خواسته در زمینه ساخت شهرک های مسکونی در عراق برای موسسه شهدا و جانبازان این کشور اقدام کند.»

یکی از رسانه‌های نزدیک به دولت نوشته بود:« موسسه شهدا و جانبازان عراق از خانواده‌های ۳۵۰ هزار شهید حمایت می‌کند و اکثر شهدای زیر پوشش موسسه شهدا و جانبازان عراق جزو قربانیان رژیم حزب بعث صدام، تروریسم القاعده و داعش و شهدا و زخمی‌های نیروهای مسلح در جنگ با تروریسم هستند.»

اگر این ادعا را هم قبول کنیم که اکثر این افراد، قربانی داعش و صدام بودند، یعنی اقلیتی هستند که در جنگ با ایران حضور داشتند و الان قرار است از کشور ما خدمات دریافت کنند. البته باید این سوال را هم مطرح کرد که داعش و صدام چقدر عراقی کشته‌اند که آمار آنها به 350 هزار نفر رسیده است؟

رئیس بنیاد شهید ایران وقتی این تفاهم‌نامه را امضا می‌کرد، چهره شهدا و خانواده‌های جانبازانی که او با آنها سروکار دارد، جلوی چشمش نیامد؟

جمله معروف« شهدا شرمنده‌ایم» به شدت اینجا به کار می‌آید. گرفتن غرامت از دولت عراق به خاطر 8 سال جنگ و ویرانی خوزستان و دیگر شهرهای ایران پیش کش، حداقل دیگر به آنها امتیاز ندهیم.

امیدواریم جناب امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، در مورد این مسئله توضیح دهند و به مردم بگویند چرا پای این تفاهم نامه را امضا کردند و اگر تنها یک کشته از جنگ عراق و ایران هم در میان افراد تحت پوشش این موسسه وجود دارد از سمت خود استفعا کنند و از مردم ایران به ویژه خانواده شهدای جنگ، عذرخواهی و طلب بخشش کنند.

مجلس به عنوان نهاد نظارتی که علاقه فراوانی به دخالت در امور غیر ضرور کشور دارد هم بهتر است به این مسئله ورود کند و مسئولین مربوط را به پارلمان فرابخواند و از آنها در مورد این قرار داد سوال بپرسد.

آقای رئیسی به عنوان رئیس دولت از معاون خود در مورد این قرار داد سوال کنند و از او بپرسند چرا زیر پای چنین تفاهم نامه‌ای را امضا کرده است؟

کدام دولت را در جهان سراغ دارید که به خانواده‌های لشگری که به کشورش حمله کرده، خدمات اجتماعی بدهد؟ هنوز جای گلوله‌های عراقی روی در و دیوار خرمشهر مانده است. کاش با شهردار خرمشهر تفاهم نامه امضا می‌کردید که خرابی‌ها را سامان دهید.

هنوز که هنوز است، مادرانی چشم انتظار آمدن فرزندان خود هستند؛ آنها به آمدن یک استخوان هم راضی‌اند و چه عجیب که ما به عنوان طرفی که به او حمله شده و مورد ظلم قرار گرفته است، به خانواده‌های مهاجمین خدمات می‌دهیم. چگونه می‌توانید به چشم این مادران نگاه کنید؟

این تفاهم‌نامه اگر حتی شامل یک خانواده عراقی که در جنگ با ایران کشته شده است هم شود، ننگین ترین امضایی است که در طول تاریخ به ضرر ملت ایران زده شده است.

در پایان امیدوارم که جناب‌شان با سند و مدرک ثابت کنند که ما اشتباه می‌کنیم. چون می‌دانم خانواده شهدا بعد از شنیدن این خبر چه حس و حالی داشتند.