بعد از غیبت چندین ساله بادخورک کوهی معروف به بادخورک شکم سفید در گیلان، هزاران قطعه از این پرنده در ارتفاعات صخره‌ای منطقه شکار ممنوع اشکورات رویت شد.

به گزارش پایگاه خبری خزرنگار، علی محمدپور رییس اداره حفاظت محیط‌زیست شهرستان رودسر با اعلام این خبر گفت: در یک بررسی میدانی توسط کارشناسان اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان، جمعیتی بالغ بر 30 قطعه بادخورک کوهی در ارتفاعات منطقه حفاظت‌شده سرولات و جواهردشت و منطقه شکار ممنوع اشکورات رودسر مشاهده و شمارش گردید.

عباس عاشوری مسئول دبیرخانه تالاب‌‌های گیلان نیز در این رابطه اظهار داشت: بادخورک کوهی که به آن بادخورک شکم سفید هم می‌گویند، بزرگترین بادخورک در بین چهار گونه بادخورک ایران است و سال‌ها است که حضور این گونه در استان گزارش نشده است.

وی افزود: اگرچه در حال حاضر و با توجه به زمان مشاهده نمی‌توان با قطعیت در خصوص جوجه‌آور یا عبوری بودن این تعداد در این منطقه اعلام نظر کرد، اما به احتمال بسیار زیاد بادخورک کوهی در ارتفاعات صخره‌ای منطقه شکارممنوع اشکورات و منطقه حفاظت‌شده سرو‌لات و جواهردشت آشیانه‌سازی و جوجه‌آوری دارد.

عاشوری خاطرنشان کرد: برای اثبات جوجه‌آوری این پرنده لازم است از بهار سال آینده بررسی‌های میدانی بیشتر در ارتفاعات کوهستانی این مناطق انجام شود و در صورت مشاهده آشیانه فعال از این گونه، این محدوده نخستین مکان جوجه‌آوری بادخورک کوهی در گیلان محسوب می شود چراکه پیش از این تصور می‌شد بادخورک کوهی برای این استان یک پرنده مهاجر عبوری کمیاب است.

طول بدن بادخورک کوهی 20 تا 22 سانتی‌متر و گستردگی ‌بال‌هایش بین 54 تا 60 سانتی‌متر است. پرنده بالغ ، سر، رو تنه و بال‌های یک‌دست قهوه‌ای دارد. دور چشم‌هایش لکه سیاه‌رنگی دیده‌ می‌شود و چانه‌، گلو و شکم‌اش سفیدرنگ است و با یک نوار سینه‌ای به رنگ قهوه‌ای از هم تفکیک شده است. این گونه برآمدگی‌های صخره‌ای، شکاف سنگ‌ها، غارها و صخره‌های ساحلی گاهی نیز سوراخ درختان را به عنوان زیستگاه بر می‌گزیند و از مناطقی با موانع طبیعی و انسان‌ساخت نظیر درخت‌ها و ساختمان‌ها پرهیز می‌کند. رفتارش تا حد زیادی شبیه به سایر بادخورک‌ها است ولی پرواز آرام‌تر و قوی‌تر همراه با مانورهای نه چندان سریع دارد و در ارتفاع بالاتری در هوا به شکار حشرات می‌پردازد.