“قهر کردن با حق تعیین سرنوشت” راهکار اعتراضی غیرصحیح و شرکت در انتخابات تنها مسیر صحیح و حقیقی است که می‌تواند حاکمیت ملی مردم را تأمین کند.

به قلم: قاسم کردی، فعال مدنی و حقوقدان

خزرنگار/ حضور مردم ، مشارکت آنان و نیز تلاششان در همه عرصه های اجتماعی و سیاسی، به خصوص انتخابات به عنوان یکی از مهم ترین ارکان جمهوریت نظام اسلامی ایران همواره مورد تاکید بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران بوده است اقدامی که ترسیمی روشن از آزادی و استقلال است و نماد جمهوریت در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به حساب می آید از این رو فصل نهم از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اختصاص به قوه مجریه و مسائل مربوط به آن دارد که اصل ۱۱۴ آن می‌گوید رئیس جمهور برای مدت چهار سال با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود و انتخاب مجدد او به صورت متوالی تنها برای یک دوره بلا مانع است.

اهمیت اصل و منطق انتخابات در جمهوری اسلامی، این است که جمهوریت و اسلامیت نظام هر دو به انتخابات وابسته است؛ چرا که تحقق جمهوریت و مردم‌سالاری و حاکمیت مردم در اداره کشور هیچ راهی جز برگزاری انتخابات ندارد و «نبود انتخابات» سبب ایجاد و موجب برقراری دیکتاتوری یا «هرج و مرج و ناامنی» خواهد شد و شرکت در انتخابات تنها مسیر صحیح و حقیقی است که می‌تواند حاکمیت ملی مردم را تأمین کند.

حال که جمهوریت نظام به انتخابات بستگی دارد و اهمیت حضور مردم در این شرایط منطقه ای و بین المللی بیش از پیش احساس می شود عدم رغبت شهروندان به رای دادن در دور اول انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ که منجر به آن شد که تنها ۴۰ درصد واجدین شرایط در صحنه حضور پیدا کنند و ۶۰ درصد شهروندان که عضوی از جامعه ایران بوده به پای صندوق های رای نیایند قطعا در منظومه سیاسی منطقه ای، اقتدار ایران را دچار تضعیف قرار می دهد.

“قهر کردن با حق تعیین سرنوشت” در سالهای اخیر تبدیل به یک راهکار اعتراضی در راستای مبارزه مدنی به جهت اعلام مخالفت و اعتراض خود به عملکرد و تصمیمات برخی مسئولان شده است تا حدی که شهروندان حاضرند از حق تعیین سرنوشت خود نیز چشم‌پوشی کنند و این درحالی است در اصل ششم قانون اساسی به خوبی بیان شده است که در تمام ساختار سیاسی ما نقش مردم بسیار پررنگ است و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک قانون مترقی، نقش مهمی برای مردم در نظر گرفته است و تمام مقامات سیاسی کشور مستقیم یا غیرمستقیم توسط مردم انتخاب می‌شوند.

از آنجا که هیچ کس حق تعیین تکلیف برای مردم برای رای دادن یا ندادن، ندارند، زیرا رای دادن حق مردم است قهر با صندوق و فاصله گیری از انتخابات صرف‌نظر از حق مشارکت سیاسی، در هیچ قالب تحلیلی درستی نمی‌تواند به‌ عنوان یک راهکار اعتراضی شناخته شود چرا که هر جا از نقش مردم و اصل مردم‌سالاری عدول شده، کشور دچار آفات و بلایای زیادی شده است لذا امید است، برای بقاء اراده خود و بقاء وطن عزیزمان فارغ از گرایشات سیاسی شاهد حضور مردم به خصوص جوانان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری باشیم تا کشور از هرگونه آسیبِ قطعی و یا احتمالی و تضعیف در گزند باشد.