نماینده توانمند را در بازار نمی فروشند، بلکه با تقویت قدرت مطالبه گری جامعه باید نماینده به درد بخور را ساخت. قرار نیست نماینده با ایجاد رعب و وحشت در جامعه، متکلم وحده باشد و با اجازه داشتن جهت دخالت در نان و سفره مردم، با استخدام عده ای غلام حلقه به گوش، جای تولید رفاه برای مردم، مولد خفقان و عزرائیل نخبه پروری گردد!

بیشتر از آن چیزی که فکر کنیم تبلیغات کاندیداهای ریز و درشت برای تصاحب کرسی های مجلس یازدهم آغاز شده است. پروسه ای غیر علمی و غیر استاندارد که بازهم مانند سنوات گذشته عده ای با قشون کشی به کوه و برزن، روز نشینی و شب نشینی در خانه های مردم، شرکت در مراسم کفن و دفن اموات آنان و … با سوار کردن افکار عمومی بر موج هیجانات، آنان را برحسب امتیازاتی مانند برخورداری از قدرت فعلی خود به عنوان نماینده، وعده های مالی از سوی کاندیداهای جدید، سفارش های پستی، تمول های خانوادگی و قومی، نوچه پروری ها، دارا بودن شخصیت های کاریزمایی و … مردم را به سوی خود می کشانند و در مرگ وجود احزاب حرفه ای و پاسخگو، استان را در نهایت و اوج هیجانات، تا شب انتخابات هدایت نموده و خدای ناکرده در انتها به دور از شایستگی ها، در هر صورت کسانی بیشترین آرا را به خود اختصاص داده و راهی جایی به نام مجلس شورای اسلامی می شوند که در سنوات ماضی هم قرار بود با ریل گذاری در مسیر امکانات مستعد ترین استان کشور، بر ابر مشکلاتی مانند اشتغال، بالارفتن سن ازدواج، ربای بانکی، فساد اقتصادی، تحریم های بین المللی، اقتصاد بیمار، کمبود آب در پرباران ترین استان کشور، ورشکستگی تولید، پیری جمعیت، نفس های آخر کشاورزی و هزار درد بی درمان دیگر را در سطح محلی و ملی راهبری نموده و با وضع قوانین عقلایی، برای قوه مجریه کشور خوراک اجرایی ایجاد نمایند و با هوشیاری در عدم تنظیم قوانین پنیری، با بستن گلوگاههای فساد، فرصتی را فراهم نمایند که قوه قضائیه هم نفسی بکشد.

با علم به آنکه مصیبت نامه فوق برای سایر استان های کشور نیز کم و بیش صادق است باید عرض نمائیم این همه ماجرا نیست بلکه بحث آن است که مجلس مهمترین مرکز تصمیم سازی، سیاست گذاری و نظارت برحسن انجام امور کشور است اما متاسفانه در هر سه بخش دارای چالش های اساسی هستیم. در همین ارتباط شاهد آنیم که گفتمان مجلس در چهار سال گذشته، غالبا دیالوگ محور، مبتنی بر هیجان آفرینی رسانه ای و تنها ” برشمردن مشکلات ” در فضای عمومی جامعه، فضای مجازی وتنش زایی خبری است که این حرف زدن ها و غر زدن ها وظیفه من و همکاران بنده به عنوان روزنامه نگاران استان و کشور است نه نماینده مجلسی که امکانات سرزمینی در اختیار اوست که مردمش قالی می بافند اما حصیر برای نشستنشان نیست و کشاورزش برنج می کارد اما نیم دانه هم برای خوردن ندارد.

از بحث دور نشویم و واقعیت آن است که قرار نیست در این یادداشت کسی را زیر علامت سوال ببریم و یا خدای نکرده برای کس دیگری هم تبلیغ کنیم. در خصوص معیارهای انتخاب افراد نیز هیچ اعتقادی به جناح بندی های مختص شب انتخابات، جوانگرایی، پیرگرایی، برنامه گرایی و امثال آن ندارم بلکه اعتقاد بنده به عنوان یک شهروند و فرزند این کشور که گوشه ای از سرنوشتم به دست همین مجلس رقم می خورد آن است که نماینده توانمند را در بازار نمی فروشند، بلکه با تقویت قدرت مطالبه گری جامعه، باید نماینده به درد بخور را ساخت. قرار نیست نماینده با ایجاد رعب و وحشت در جامعه، متکلم وحده باشد و با اجازه داشتن جهت دخالت در نان و سفره مردم، با استخدام عده ای غلام حلقه به گوش، جای تولید رفاه برای مردم، مولد خفقان و عزرائیل نخبه پروری گردد!

درهمین ارتباط و به لطف پروردگار همه ما در استانی زندگی می کنیم که امکانات خدا دادی آن از دریا و جنگل و آب و خاک و استعداد انسانی و … از سرو کولمان بالا می رود اما متاسفانه همه ما تنها در مورد این ثروت ها “حرف می زنیم” و هیچ برنامه مدونی برای بهره برداری از آنان وجود ندارد. جایی که این سالها برای یکی از مستعد ترین جلگه های جهان جهت تولید گونه های گیاهی و جانوری ” نسخه گردشگری” می پیچیم که سیاست و سرمایه گذاری نصفه و نیمه ی کاملا شکست خورده خواهد بود و با همه مزایای صحیحی که در جهان برای آن وجود دارد باید عرض نمائیم گردشگری و گردشپذیری برای فرهنگ ما نیست چون بنابه هردلیلی قادر به فراهم سازی فضای مطلوب جهت انجام این مهم نیستیم و اگر هم به درد ما بخورد به درد استانی نمی خورد که از زمین و سقف شیروانی هایش طلا می روید، بهترین برنج دنیا در آن تولید می شود، بهترین ماهی دنیا، بهترین و … و قرار نیست این سرزمین ویژه عالم با بارش های فراوانش را در اختیار گردش گری قرار دهیم که حتی اجازه پیژامه پوشیدن را به او را نخواهیم داد و رهاورد او هم برایمان علاوه بر تخریب زمین های کشاورزی جهت ویلاسازی، تنها ترافیک است و زباله و یک برگ کاغذ هم در اختیار نیست که در آن نوشته باشد “سود این کار کجاست”

چند کوچه آن طرفتر آنکه کشورعزیزمان به لطف انقلاب شکوهمند اسلامی، در بخش های دفاعی و تولید علم، بهترین دوران خود را می گذراند و اگر پیشرفت های دفاعی که از مقدسات مسلم ماست را به کناری بگذاریم باید عنوان کنیم تولید علمی که در خدمت رفع مشکلاتمان نباشد به چه دردی می خورد، سیستم مالی ربا محور و رشد نقدینگی حاصل از پایین بودن ارزش پول ملی، به چه درد ما می خورد و باز هزار درد بی درمان دیگر در زمینه هایی مانند فساد اداری، فساد ارزی، قاچاق،مالیات گریزی،موانع محکم تولید، پایین آمدن نرخ موالید و پیر شدن جمعیت،پایین بودن نرخ بهره وری و … مباحث پیچیده ای هستند که همه آنها باید با سیاست گذاری همین مجلسی سامان بگیرد که من و شما می بایست ابتدا حداقل های ممکن را انتخاب کنیم سپس آنان را برای چهار سال آتی رها نکرده بلکه با مطالبه گری سریع و صحیح، رصد انحرافات و اطلاع به مراجع ذیصلاح، پیگیری تا حصول نتیجه و … از بن بست هایی که محصول ناکارمدی هاست خارج شویم.

بدون تردید راهبری انتخابات پیش رو، گذر از پیچی تاریخی و سرنوشت ساز است زیرا ” این انتخابات” اولین قدم سیاسی بزرگ در ابتدای گام دوم انقلاب است و لازم است مانند گذشته اسیر هیجانهای ادوار نشویم و گزینشی انجام دهیم که نه در انحصار پوپولیست باشد، نه بترسیم، نه خام وعده ها شویم، نه در انتخاب کاندیدای جوان افراط کنیم و نه همه پیران را فرتوت و فرسوده بدانیم زیرا پیچیدن نسخه فله ای یعنی ایجاد مشکلات گله ای و محصول چنین انتخاب هایی همین می شود که شاهد آنیم. قطعا استان گیلان نیز مانند دیگر استانهای کشور در خود نمایندگان بزرگمهری دارد که درمیان آنان افراد خوشفکر، مطالبه گر، مفید برای مردم، پاکدست،صالح،برنامه ریز، بیگانه با مافیای زر و زور، بیگانه با کاسبی پست های مدیریتی، سیاست مدار،نوع دوست،دارای اندیشه و … وجود دارند که حتما باید برای دور آینده مجلس نیز حفظ شوند و از سرمایه های انسانی ما محسوب می شوند که حفظ آنان وظیفه ماست. استانی که مانند دیگر اقلیم ها، در دوره ی جدید نیز افرادی را راهی مجلس شورای اسلامی خواهد نمود که علاوه بر استیفای مشکلات استان خود، موظفند در کنار سایر نمایندگان کشور، مجموعا به افزایش قدرت ملی کشورمان بیاندیشند که البته متاسفانه در بخش های اقتصادی و رفاهی وضعیت مناسبی نداریم و ” نقطه سرخط گام دوم انقلاب” که از گفتمان سازی بی نظیر رهبر فرزانه نظام است بهترین فرصت برای تجدید نظر در برخی انتخابهای گذشته است و حواسمان به این نکته طلایی باشد که استراتژی انتخاب بد ” بین بد و بدتر” راهبرد مناسبی نیست زیرا وقتی بد را بین بد و بدتر انتخاب کردیم دیگر از آن بد نباید انتظار خوبی داشته باشیم و موظفیم همه ذکاوتمان را برای انتخاب بهترین ها بکار ببندیم و دیگران را نیز مطلع نمائیم.